علی، انسانی فعال و پویا بود و در عمر ۴۳ ساله‌اش اثرات و ثمرات زیادی از خود بر جای گذاشت. انتشار بسیاری از مطالب منتشر نشده بزرگان نهضت آزادی به ویژه مرحوم مهندس بازرگان به واسطه یاری او امکان‌پذیر شد.

عضویتش در نهضت آزادی و مدیر رسانه‌ای نهضت آزادی ایران واقعا برازنده علی اکرمی بود. هیچ بدیلی در نهضت آزادی نمی‌تواند جانشین علی اکرمی شود.

کید و حسد برخی در نهضت آزادی در واپسین سال‌های عمر دبیر کل فقید مرحوم ابراهیم یزدی و دبیر کل بعدی، باعث شد که او از این سمت کناره‌گیری کند و فقط به عنوان یک عضو عادی درنهضت باشد.

این مسئله برای نهضت آزادی خسران جبران ناپذیری بود. حسادت افرادی چون … و … و تهمت‌های ناروا توسط این افراد و برخی دیگر از رده‌های بالای نهضت که پس از درگذشت دکتر یزدی از نهضت آزادی جدا شدند و القای این تهمت‌ها به دبیرکل فعلی باعث شد که علی از گردونه مدیریتی این نهضت فاصله بگیرد.

آنان که به علی اکرمی تهمت‌های ناروا زدند امروز باید در پیشگاه عدل الهی نادم و پشیمان باشند اما اینان نه تنها نادم نیستند بلکه با وقاحت تمام به عنوان نماینده یک جریان سیاسی در مراسم عزاداری علی شرکت کردند.

علی اکرمی یادگارهایی از خود برجای گذاشت که یکی از این یادگاری‌ها افطاری‌های ماه مبارک رمضان او بود که هر سال قبل از سال ۹۹ و آمدن کرونا برگزار و اهالی رسانه و سیاست را یک جا کنار هم جمع می‌کرد. در این افطاری‌ها همه طیف‌های فکری و سیاسی شرکت می‌کردند  و باعث تلطیف فضا بین جناح‌های مختلف سیاسی و رسانه‌ای می‌شد.

علی اکرمی دوست و رفیقی یگانه و خوش مشرب بود که معاشرت و همنشینی با او بسیار دلنشین و دلپذیر بود و می‌شد ساعت‌ها با او گپ زد و خندید. او از دوستان وفادار و با صفا و با معرفت با مرگی ناباورانه بود، مرگش برای علاقه‌مندانش غم‌انگیز و دردآور و جبران ناپذیر است.

غم از دست دادن او که از سال ۷۶ روابط دوستانه صمیمی داشته‌ام، تا ابد همواره دردآور خواهد بود.