چهارده سال پیش وقتی از مرخصی پایان دوره خدمت سربازی می خواستم از ترمینال نقده سوار اتوبوس برای حرکت به تهران بشوم بر روی پیشخوان دکه‌های روزنامه فروشی‌های نزدیک پایانه،تیتر برخی روزنامه‌ها به شدت مرا دچار شوک کرد!
” دکتر پرویز ورجاوند،دلبسته ایران زمین درگذشت. ”
آزادمردی که در دهه ۶۰، ۴ سال طعم همنیشنی با حجله‌گاه آهن و دیوار را چشیده بود.فرهیخته و باستان شناس و تاریخ‌دانی برجسته و سطح یک بود و پس از شادروان حسن لباسچی،سخنگوی جبهه ملی ایران بود.
نخستین بار در آئین سالگرد فروهرها در آذر ۱۳۷۹ در مسجد فخرالدوله از نزدیک شاهد سخنرانی پرشورش بودم. با گردنی آتل بسته به سان سرو ایستاده و با صلابت سخنرانی میکرد.
در اسپند ۱۳۸۰ در تالار حسینیه ارشاد تهران از نزدیک شاهد مناظره چالشی و سنگینش با محمود کاشانی فرزند آیت الله کاشانی بودم که چه صادقانه و استوار،مستدل و مدلل از نهضت ملی ایران در برابر مخالفان نهضت ملی ایران و رهبر آزاده‌اش شادروان دکتر محمد مصدق، دفاع میکرد.
از او آثار بسیاری برجای مانده که میتوان نقادی کرد اما به هیچ عنوان فداکاری و هزینه سنگینی که تا واپسین روزهای عمر برای آرمانهایش پرداخت؛در حالی که میتوانست به سان بسیار از مدعیان پرگو و پرادعا و مبارزان تخیلی پروازی شش ماه از سال ایران و شش ماه از سال آمریکا و اروپا و … هم ژست کنشگر و مبارز سیاسی بگیرد و هم به عشق و حال تمام عیار بپردازد!!!؛ قابل انکار و فراموشی نیست.
او ایستاده و استوار جاودانه شد.
روانش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد.