اعظم طالقانی به دلیل فعالیت های سیاسی پیش از انقلاب، شکنجه و زندانی شد. حتی در برابر پدر بزرگوارش آیت الله طالقانی نیز مورد شکنجه قرار گرفت.
دیدگاهش روشن بود و مدافع حقوق بشر، مردم، عدالت، آزادی بیان و اخلاق بود. دیدگاه های خود را در مجلس مطرح می کرد. در شش ماه اول مجلس، اکثریت اعضای جمهوری اسلامی حضور داشتند و خانم طالقانی نیز جزو آزادیخواهان و همفکران آقای مرحوم بازرگان بود.
او به عنوان یک زن مسلمان، روش و اخلاق در خانواده و خانه داری را رعایت می کرد و نیز از نظر اجتماعی و فرهنگی جزو افرادی بود که آموزگاری برای زنان آن زمان و امروز بوده و هست.
خانم طالقانی به نظر دیگران توجهی نمی کردند و شجاعانه در مجلس روی نظراتش می ایستاد. با مخالفان حقوق زنان و آزادی های اجتماعی و فرهنگی و مخالفان نظرات آیت الله طالقانی مبارزه می کرد.
این موضوعات فقط برای کسانی که دنبال عدالت بودند قابل فهم و درک بود. یکی از افتخارات من هم دوره بودن با خانم طالقانی و دیگر بزرگان در مجلس اول بود.
اگر خانم طالقانی امروز در این جامعه حضور داشت، با توجه به تغییرات عمیق کشور در اجرای اصول قانون اساسی، انحرافات بسیار، اندیشه های حاکمی که جنبه انحصار طلبی دارد و دیدگاه هایی که کاملا مغایر با دیدگاه های امثال او است نمی توانست کاری از پیش ببرد حتی اگر رییس جمهور می شد.
در آن زمان برای حمایت از حقوق زنان، نظراتش را مطرح می کرد. دیدگاه های اعضای مجلس برای رد شدن خانم طالقانی در ریاست جمهوری کاملا روشن است که بیشتر آن جنبه مرد سالاری و انحصاری داشت.