مسـئله کردسـتان قبـل از دولـت موقـت شـروع شـده بـود و آنجـا تـا حـدودی شـلوغ شـده بـود. افـراد مختلفـی هـم بـرای حـل موضـوع بـه کردسـتان رفتنـد؛ یکبـار آیـت الله طالقانـی و مرحـوم بهشـتی عـازم آنجا شـدند و مشـکل را مقداری التیام دادند.

اولیـن بحثی که آن ها باز می کردند موضوع اعطـای خودمختاری به کردسـتان بود. هیئت بـرای آنها توضیح داد که ایـن موضوع معنا ندارد؛ مانند تجزیه ایران اسـت و نمی شـود قسمتی از خا ک ایـران را جدا کرد. البته به آنها گفتیم که هیئت سـعی میکنـد اختیارات مورد نیاز را جهت عملکرد درسـت در منطقه و پیگیری سـایر خواسـته ها به آنها بدهد.

هیئت حل مسـئله کردسـتان با اختیار تام عهده دار حل مسـئله شد و هیئت دولت، شـورای انقلاب و رهبر انقلاب هـم نمایندگانی به هیئت اضافـه کردند که آنها نیز اختیاراتی داشـتند. این هیئت متشـکل از آ قای داریوش فروهر، دکتر چمران، مهندس سـحابی و بنـده بود. در طول تاریخ جمهوری اسلامی هیچ هیئتی تشـکیل نشده است که چنین اختیاراتی داشـته باشد.

اینچنیـن نبود که مهندس می خواست بختیار نخست وزیر بمانـد. مهندس بازرگان می گفـت باید بتوانیم بدون خونریـزی و از راه مبارزات قانونـی و انتخاباتی پیروز شـویم. می گفت می بایست انتخابـات آزاد انجام دهیم و بعد از کسـب اکثریت آراء نخست وزیر جدید انتخـاب کرده و کم کم به خواسـته های دیگر برسـیم و آن مطلب ناشی از ایـن بود، نه موافقت با نخست وزیری بختیار.

امـام هم در مورد کاندیداتوری رئیس جمهـوری به مهندس بازرگان گفته بود که شـما کاندید نشـوید و به مجلس بروید. وقتی ایشـان از دولت موقت اسـتعفا داد امام مدتی ایشـان را ریاست شورای انقلاب منصـوب کرد. این تز را مهندس سـحابی هم تأیید می کرد و شـورای نهضت هم پذیرفت.

به نظر من یکی از بزرگترین اشتباهات نهضت آزادی و یکی از مهمترین رخدادهای انقلاب همین کاندید نشدن مهندس بازرگان بود.  اگر او کاندید شده بود، در آن روزها و در مقابل کسانی که خود را کاندید کرده بودند به طور حتم برنده انتخابات می شد و حوادثی مانند جنگ تحمیلی پیش نمی آمد.

گفت وگــو چراغ روشن با مهندس صباغیان در رابطه با حــوادث کردســتان در اوایـل انقـلاب و مسـائل دولـت موقـت منتشر شده در نشریه چراغ روشن شماره ۲ مرداد ۹۶