شعار همیشگی ما؛
۞ چراغ امید روشن است ۞
Thursday, 28 March , 2024
امروز : پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳
شناسه خبر : 10027
  پرینتخانه » سیاسی تاریخ انتشار : 19 شهریور 1401 - 13:25 | 198 بازدید | ارسال توسط :

طالقانی از پیشگامان دگرگونی تاریخ

معروف است که در《 تاریخ 》شخصیتها به دو گونه نمودار شده اند، یا با علم و اندیشه یا با قدرت و حاکمیت.
طالقانی از پیشگامان دگرگونی تاریخ

بی تردید آیت الله طالقانی یکی از چهره های معروف و ماندنی تاریخ ایران و دنیای اسلام در علم و اندیشه اسلامی و قرآنی و مبارزات آزادی خواهی و عدالت طلبی است.
این عالم آزاده بیش از چهل سال در مبارزه با استبداد و استعمار و ارتجاع حاکم بر ملتهای مظلوم لحظه ای نیاسود. با عزمی راسخ نه در برابر سیاسیون، که در برابر مذهبیون مرز بین دین و سیاست را شکست و فاصله بین روحانی و روشنفکر را برداشت و با پیشگامان این حرکت زمینه ساز این انقلاب مردمی و اسلامی شد و این سرفصل دگرگونی تاریخ رابه وجود آورد. سرفصل رهایی بخش رژیم خودکامه ۵۰ ساله پهلوی برچیده و نظام کهنه ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی منقرض شد.
《 در قبرستان خاموش آن روزگار که همه نفس‌ها را خفه کرده بودند و کسی جرات دم زدن نداشت، آیت الله طالقانی هم چون شیر غران، در آسمان خفقان زده ایران فریاد اعتراض بلند می کرد، وجدانها را مخاطب قرار می داد و پیکر طاغوت را ابوذروار زیر ضربات حق می کوفت و اجتماع حیرت زده و شکست خورده ایران را به تحرک می آورد.》
سید محمد حسین میر ابوالقاسمی نویسنده کتاب طالقانی و دگرگونی تاریخ نقل می کند:
《 در سالهای تسلط خفقان ( از سال ۱۳۳۲ به بعد) که همه جا در سکوت مرگ فرو رفته بود، وقتی به تهران می آمدیم، چشمانمان روشن و دلمان گرم بود به مسجد هدایت و صدای مردی که هنوز به گوش می رسید، مسجد هدایت امیدمان می داد و طالقانی تنها امید باقی مانده بود》.
آیت الله طالقانی یکی از انسانهای بزرگ روزگار ما است، انسانی که در طوفان خیزترین ایام، در هرجا و به هرگونه، مشعل نور آفرین انقلاب را از دست پایین نیاورد و هرچه بر پیکر مقاوم او پتکهای گران کوبیدند، تا شاید مشعل را بر زمین اندازد، یا فروتر گیرد، چنین نکرد، و با چهره پرصلابت و عزم پولادین و ایمان بزرگ خویش، هم چنان پایدار ماند.》
و به قول یکی از پروردگان مکتبش : 《 چهل سال از آخر عمر خود را به طور مستمر و بی امان و نستوه در راه خدا برای بیدار کردن این امت اندیشید، گفت، نوشت، به زندان افتاد، تبعید شد، زجر کشید، ناراحتی دید، موی سفید کرد و در همین حال و هوا به دیدار پروردگارش شتافت》.
این عالم آگاه نه فقط درد دین که درد انسانیت و آزادی و عدالت داشت و در این راه نیمی از عمر گران بهای خود را در مبارزه و زجر و زندان گذراند.
او برای رسانیدن رسالتی که خدا بر دوشش گذاشته بود، از هیچ قدرت و شخصیت دیگری جز خدای خویش کوچک ترین بیمی در دل راه نمی داد و در این جهاد بزرگ خود هیچ گاه حقیقت گویی را فدای مصلحت اندیشیهای رایج نکرد.
به گواهی دوست ودشمن و به استناد هزاران اسنادی که از مراکز امنیتی و سازمانهای مخفی شاه بر جای مانده، طالقانی از شهریور ۱۳۲۰ به بعد به ویژه پس از کودتای ننگین مرداد ۱۳۳۲ و قیام خونین خرداد ۱۳۴۲ برای سرنگونی رژیم پهلوی لحظه ای نیاسود و با سعه صدر و آزاد اندیشی همه شخصیتها و جمعیتها و حرکتهای مخالف این رژیم را از هر گروه و مسلکی به وحدت فراخواند و با چنین اراده قوی و پایگاه مردمی بود که در خونین ترین روزهای انقلاب طی یک اعلامیه تند و تاریخی اعلام کرد: 《 اینجانب روز یکشنبه ( تاسوعا) از ساعت ۹ صبح با عزم و معرفت و آ گاهی به همه جوانب و لوازم امر، این راهپیمایی را از خانه ام آغاز می کنم….》میلیونها نفر در تهران که در سراسر ایران به حرکت در آمدند و سرنوشت انقلاب را در جهت پیروزی رقم زدند.
و بالاتر از آن، طالقانی نه یک شخصیت سیاسی مذهبی، که یک عالم متفکر و یک مفسر و قرآن پژوه بود. 《 او که، پرتوی از قرآن می نویسد، می شود که خود پرتوها از قرآن نگرفته باشد.》 و از فیض این پرتوهای پاک بود که با آن محدودیت سیاسی و شرایط سخت زندگی و درگیریهای زندان و تبعید، چنین اثری و آثاری جاوید و ماندنی به یادگار گذاشت.
اما چه شد، طالقانی که از پیشگامان《 دگرگونی تاریخ 》 بود، از غریبان تاریخ شد؟ چهره ای که هر ایرانی از روشنفکر و روحانی می شناسند و تاریخ نهضت بیدادگری دینی و انقلاب اسلامی مرهون چهل سال جهاد و روشنفکری دینی و سیاسی او است با گذشت سی سال از انقلاب اسلامی و مرگ طالقانی چه مقامات روحانی و دانشگاهی و چه دولتهای مردم سالاری برای شخصیت و شناخت مقام والای این بزرگ مرد تاریخ معاصر و انقلاب گام موثری بر نداشتند و آن چنان مورد غفلت قرار گرفته که غبار سو تبلیغ بر چهره این عالم وارسته نشسته است.
هر جناح و گروهی با دید خود افکار و اندیشه های خود را از زبان طالقانی بیان می کند و با غفلت از مرگ طالقانی سعی دارد اندیشه هایی که فرسنگها با طالقانی فاصله دارد را از زبان طالقانی به مردم انتقال دهد که چه بسا این اندیشه ها ربطی به طالقانی ندارد.
این ستمی است بر چهره تاریخی و فراجناحی و حزبی تاریخی ؟ !
در طول تاریخ نیز، چه بسیار انسانهای حقیقت جو، اندیشمند، آزاده و خدمتگزار، پا به عرصه گذاشته و پس از طی کردن فراز و نشیبهای گوناگون، از فرا روی صحنه زندگی عبور کرده اند. اما بسیاری از ما، از کنار نام این بزرگان به سادگی و بدون تامل گذشته ایم. یاد آوری نام و آثار اندیشه های آیت الله طالقانی بطور صحیح نه بر اساس مصلحت زمانه و خواست خودمان، هم قدرشناسی ما از این اندیشمند نوگرا است و هم آداب آزادی و آزادگی.
در پایان باید گفت : ( طالقانی را ابزار جناحها و احزاب نکنید، زیرا طالقانی شخصیت ملی دارد و متعلق به آحاد ملت است)
طالقانی نه تنها نیاز نسل دیروز و قهرمان آن بود، که نیاز نسل امروز هم هست، و شاید هم فردا، دقیقتر بگویم تا هنگامی که ظلم و ظلمت هست، طالقانی نیز، که نقد عمر را در مبارزه با این دو گذاشته بود، زنده است و قهرمان.

نویسنده : علی شاملو_ روزنامه‌نگار، صاحب امتیاز و مدیرمسئول پایگاه‌های خبری صدای چراغ روشن و صدای چراغ امیدنیوز
به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : 0
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.