دوازده سال پیش، صبح روز ۲۹ آذر ماه، یکی از استوانه های بی بدیل حوزه های علمیه، با دنیائی که برای او پر از رنج و محنت بود به آسودگی خداحافظی کرد و در جوار رحمت واسعه حضرت رحمان آرام گرفت. سخن از مرحوم آیت الله حسینعلی منتظری است . هم او که بیش از هشتاد سال از عمر شریفش را در راه علم و دانش، مبارزه با ستم و نامردی ، دفاع از رنجدیدگان و بی پناهان، حمایت از نخبگان و اندیشه ورزان آزادیخواه، گذراند و در این مدت طولانی شجاعت و لیاقت خود را نشان و ثابت کرد که می توان هم دانشمند و پژوهشگر بود و هم با ظلم و زورگوئی مبارزه نمود. ثابت کرد که هم می توان مجتهد و مرجع دینی مردم بود و در عین حال ساده و زیست و به دور از تشریفات بود. ثابت کرد که هم می توان نفر دوم حاکمیت یک کشور بزرگ و پرآوازه بود و هم می توان غم محرومان و در بندان را خورد و اعتراض کرد و از مقام دومی به آسانی فاصله گرفت و آبرو گرو گذاشت و هزینه پرداخت نمود. ثابت کرد که می توان سیاستمداری ورزیده بود، اما صداقت را فدای سیاست نکرد. ثابت کرد که می توان هم پای بند سرسخت دین بود وهم حقوق افراد بی اعتناء به دین را محترم شمرد. ثابت کرد که هم می توان یک عالم بزرگ شیعی بود و هم می توان به دیگران توصیه کرد که کتاب های دانشمندان اهل سنت را بخوانند و …..
آیت الله منتظری به دلیل همین توانائی ها و ویژگی های تحسین برانگیزش، مخالفان گوناگونی داشت. این مخالفان چگونه افرادی بودند؟ ۱ – آن هائی که با وسعت نظر او در زمینه های دینی و اجتماعی مشکل داشتند. این ها نمی پذیرفتند که از درون حوزه علمیه متعصب قم، مجتهدی شناخته شده برای وحدت شیعه وسنی تلاش کند و حتی هفته ای را هم به نام هفته وحدت پیشنهاد دهد و دیدگاه های وحدت ساز خود را عملیاتی سازد. ۲ – کسانی که داعیه رهبری نظام بعد از آیت الله خمینی را داشتند. هم در حوزه علمیه قم و هم در بیت رهبر فقید انقلاب و شاید جاهای دیگر. ۳ – کسانی که آیت الله منتظری را در میان مراجع کهنسال دینی، جوان می پنداشتند و معتقد بودند تا رهبران دینی بزرگتر ( از نظر سن) در حوزه حضور دارند، طرح ایشان و شعار دادن به نفع وی درست نیست ، یا موضوعیت ندارد.اضافه کنید براین، ساده زیستی کم مانند فقیه عالیقدر و بی اعتنائی وی به بعضی روش ها و منش های علمائی ( به قول مرحوم ربانی املشی) که انتقاد هائی را علیه ایشان برانگیخته است ۴ – کسانی که از انتقاد های اجتمادی و سیاسی ایشان ضرر می دیدند. ۵ – حسودان! بزرگترین بلیّه در میان حوزه های علمیه و در دل گروهی از هم لباسی های ایشان ( در خاطرات اکبر هاشمی رفسنجانی آمده که شب تشکیل مجلس خبرگان رهبری برای تعیین آیت الله منتظری به عنوان رهبر بعد از امام، من در حضور امام خمینی بودم که ایشان گفتند انتخاب آقای منتظری بگونه ای باشد که باعث تحریک بعضی ها در حوزه نشود. – نقل به مضمون -) ۶ – جمعی از نیروهای اطلاعاتی و نظامی خاص، که می پنداشتند در زمان رهبری آیت الله منتظری، از قدرت و بهره مندی شان کاسته می شود! ۷ – کسانی که با انقلاب اسلامی از همان بهمن ۵۷ مخالف بودند و نیز طیف براندازان خارج نشین و حتی کسانی که آیت الله منتظری را در معرفی و حاکم کردن تز ولایت فقیه، مقصر می دانند. ۸ – شاید هم بعضی دول متخاصم والبته حاکمان اسرائیل و هوادارانش. ۹ – و ….
این مخالفین، بعضی ها از همان ابتداء، بعضی ها از میانه راه، بعضی ها در جریان تثبیت مرجعیت ایشان، بعضی ها به هنگام تشکیل جلسات مجلس خبرگان رهبری برای تعیین جانشین رهبر انقلاب. و همه این ها بعد از رویداد نوروز ۶۸ که یکسره علیه این بزرگار همدست شدند و هر چه رسانه و بوق و کرنا داشتند در راستای تخریب ناجوانمردانه عالم بزرگوار دین و مذهب و مرجع شایسته شریعت به کار گرفتند. نا گفته نماند که از همان آغاز که شعار « درود بر امید امت و امام» و بعد از آن شعار « درود برقائم مقام رهبری_ آیت حق منتظری » شروع و فراگیر شد، جمعی از مخالفان پنهان فقیه عالیقدر ( مخالفان مورد ۶ ) زمینه تضعیف آن بزرگوار را با طرح و توزیع شایعات بی اساس و جملاتی طنزگونه و تمسخرآمیز، در جامعه رواج می دادند.
اما هجمه همه جانبه برای نابودی شخصیت محبوب ایشان، به شیوه ها و در قالب های گوناگون و متعدد، از زمان حذف آن بزرگوار از حاکمیت شدت گرفت. هواداران آیت الله منتظری که بعضا اقدام به پاسخگوئی به دروغ پردازی های رسانه های حاکمیت می کردند، تحت تعقیب نیروهای امنیتی قرار می گرفتندو روانه زندان می شدند. مراکز دینی و فرهنگی و آموزشی متعلق به آیت الله منتظری یکی پس از دیگری از دست طرفداران ایشان گرفته می شد و تحویل مخالفان وی قرار می گرفت. نمایندگان آیت الله منتظری در بعضی ارگان ها و دانشگاه ها و احیانا بعضی از تشکل ها، یا تسلیم وضع موجود می شدند و یا برکنار می شدند. هواداران آیت الله از همه ارگان ها یا اخراج می شدند و یا آن ها را منزوی می کردند و نمی گذاشتن که مدارج مدیریت را بپیمایند. خلاصه، حاکمیت راه خصومت را در پیش گرفت بدون این که کسی بداند چرا؟ گاهی اوقات که فقیه عالیقدر در سر کلاس درس شان و یا برای دیدار کنندشان، سخنرانی می کرد و به انتقداتی از از اوضاع و عملکردها می پرداخت، لشکر لباس شخصی تحت فرماندهی عناصر پشت پرده به کلا ها و دفتر و بیت ایشان حمله می کردند که نمونه بارز آن بعد از سخنرانی انتقادی ایشان در روز ۱۳ رجب.( ۲۶/آبان/ ۷۶ ) در جریان حمله خشونت بار به جسینیه و بیت ایشان بود. همان هنگام که می خواستند او را به جای نا معلومی منتقل کنند که ایشان مقاوت کرد و در نهایت به حصر خانگی رفت و بیش از ۵ سال در زندان خانگی انجامید.
خلاصه، مزاحمت های فراوانی برای آیت الله منتظری و اطرافیان و هوادارانش، متاسفانه بسیار گسترده و یک طرفه و به دور از شرع و اخلاق و قانون و حقوق انسانی و در یک کلام به دور از انسانیت بود. مرحوم آیت الله منتظری هیچگاه در طول بیست سالی که بعد از آن رخداد در قید حیات بود، اجازه نیافت که در رسانه های رسمی و یا در محافل عمومی، از خود دفاع کند و به اتهامات واهی و بی اساس پاسخ دهد تا این که وقت خداحافظ با دنیای خاکی فرا رسید و به سوی دنیای دیگر پرواز کرد و در جوار رحمت خداوندی مسکن گزید. رحمه الله علیه.
بعد از درگذشت فقیه عالیقدر بعضی از مخالفان متعصب او همچنان بر منبر علیه آن مرحوم سخن می گفتند و یا از تریبون های رسمی به او می تاختند و یا با هزینه بیت المال با تولید فیلم های تلویزیونی یا مستند سینمائی، تاریخ زندگی اش را تحریف می کردند، حتی اجازه ندادند که علاقه مندان به آن مرحوم در برنامه هائی مستند، تحریف های بار کرده بر زندگی آیت الله را بازسای یا رفع نمایند. اما این گونه علاقه مندان، با استفاده بهبنه از فضای مجازی در انعکاس نظران آن دانشمند دلسوز و آینده نگر، بسیار کوشیدند، به ویژه سخنان حکیمانه ایشان را در دهه اول انقلاب، که شرایط امروز را را تصویر کردند.
استفاده از فضای مجازی در آگاه کردن مردم عادی و حتی مخالفان معتدل ایشان، کار خود را کرد و توانست جمع زیادی از مخالفان را به سمت و سوی تفکرات ایشان سوق داد ویا به سکوت واداشت. در واقع روز به روز از مخالفان آیت الله کاسته شد و به ارادتمندان وی یبدیل شدند و یا به اغما رفتند. البته هنوز افرادی هستند که با آن بزرگوار عناد داشته و از سر دسته های مخالفان دیرین او بوده اند. این ها اگر چه خیلی معدودند ، اما تلاش می کنند که در مقابل افشاگری ها و فرهنگ سازی های دامنه دار آیت الله منتظری ( که هزاران نفر سخنان ایشان را می شنوند و گسترش می دهند) با نوشتن کتاب و مقاله، همچنان مخالت خود را با فقیه عالیقدر ادامه می دهند. یکی از این افراد معدود، محمد محمدی ری شهری است که اخیرا در کتابی به نام « روشن بینی امام خمینی در نامه ۶/۱/۱۳۶۸» همان اتهامات سابق علیه آیت الله منتظری را تکرار کرده مثل این که در ذهن و دلش، حالتی وجود دارد که اگر علیه آیت الله منتظری نگوید و ننویسد، آرام نمی گیرد. نگارنده در نامه ای سرگشاه، دو سه مورد ازناروا گوئی ها و دروغ پردازی های در این کتاب را پاسخ داده و در فضای مجاز منتشر کرده است.امید که مورد رضای حق تعالی قرار گیرد. ان شاءالله